Metoda MLS
Jedną z najpopularniejszych metod wykorzystywanych w quasi-bezechowych pomiarach zespołów głośnikowych jest MLS (Maximum Length Sequence). Metoda wykorzystuje pseudo-losowy szum do pobudzenia mierzonego obiektu.Sygnał MLS przyjmuje tylko dwie wartości 1 oraz -1 i może być generowany przez prosty układ złożony z rejestru przesuwającego, jednej lub kilku bramek logicznych XOR oraz pętli sprzężenia zwrotnego podającej wyjście z dwóch lub więcej stopni z powrotem na wejście. Istotną własnością sekwencji MLS jest to że autokorelacja ciągu o długości M, daje w wyniku wartość M dla pierwszego elementu oraz -1 dla elementów pozostałych.
Aby uzyskać odpowiedź impulsową obiektu, należy na jego wejście podać sygnał MLS. Sygnał z wyjścia badanego obiektu jest korelowany z oryginalna sekwencją podawaną na wejście tego obiektu. W wyniku korelacji wzajemnej uzyskuje się odpowiedź impulsową obiektu. Ponieważ wyznaczanie korelacji wzajemnej jest procesem złożonym obliczeniowo, w celu redukcji operacji stosuje się szybką transformatę Hadamarda - FHT (Fast Hadamard Transform). Obliczona odpowiedź impulsowa transformowana jest z dziedziny czasu do dziedziny częstotliwości za pomocą szybkiej transformaty Fouriera FFT (Fast Fourier Transform). Po tej operacji możliwa jest wizualizacja charakterystyki amplitudowej i fazowej. Do najważniejszych zalet metody MLS, poza dużą szybkością pomiaru, należy zaliczyć możliwość bramkowania odpowiedzi impulsowej w czasie. W przypadku pomiaru zespołu głośnikowego operacja bramkowania umożliwia wycięcie niepożądanych sygnałów jak odbicia od ścian, podłogi czy sufitu z mierzonej odpowiedzi impulsowej. W konsekwencji uzyskiwany jest pomiar quasi-bezechowy zbliżony do pomiaru w komorze bezechowej.